Ik zie, ik zie
wat jij niet ziet
Scope of work
concept, design, illustration
Industry
graduation project
Mijn afstudeerproject waarmee ik vanuit mijn eigen ervaring het unieke van ieder kind wil vastleggen en waar kinderen op een interactieve, speelse en creatieve manier bewuster naar zichzelf en de wereld om hen heen leren kijken.
Als kind werd ik naar het laagste niveau gestuurd, omdat creativiteit nog altijd niet mee telt in ons systeem. Met als gevolg dat ik jarenlang maar bleef worstelen met mijn beperkingen en hoge verwachtingen. Na mijn 18e en een opleiding verder, kwam ik er gelukkig achter dat ik gewoon andere talenten heb.
​
​
Ik ben toen onderzoek gaan doen naar het huidige schoolsysteem en toen kwam ik er achter dat het probleem veel dieper zit dan bij het onderwijs zelf. We streven namelijk met z’n alle steeds meer naar hoog, hoger, hoogst. Het onderwijs is daardoor een soort van wedstrijd geworden. Wat uiteindelijk kan leiden tot een laag zelfbeeld en weinig vertrouwen in eigen kunnen.
​
Toch kunnen we hier niet de ouder, de leerkracht of het kind de schuld van geven. Ik vind dat het de schuld is van de bestemming waar het systeem kinderen naartoe wil leiden. Ik zie daarom het systeem ook als een soort van vierkantje. En ieder kind is een rondje, een driehoek of een vierkantje. Maar ze proberen wel ieder kind door hetzelfde gat te duwen. En wat willen we onze kinderen leren? Willen we ze op een manier opleiden zodat ze in de ‘hoogste’ klasse van de samenleving terecht komen, of willen we onderwijs juist gebruiken om de talenten van kinderen te ontdekken en deze verder te ontwikkelen?
Ik vind daarom dat we kinderen beter moeten gaan leren kennen, zien en begrijpen. Om zo hun ontwikkeling te volgen en te stimuleren op het juiste moment en om zo precies aan te kunnen bieden wat ieder kind echt nodig heeft.
​
Dit kunnen we deels doen door naar de onderlaag te kijken, het onderbewustzijn van een kind. Kinderen leven namelijk voor een groot deel nog in hun onderbewuste brein. Dat komt simpelweg omdat ze fantasie en werkelijkheid nog niet zo goed van elkaar weten te onderscheiden. Je kunt daarom het beste zien hoe een kind zich voelt en ontwikkeld aan de hand van bijvoorbeeld tekeningen die het kind maakt of de manier waarop een kind speelt. Alles wat van binnen leeft, speelt en beweegt komt daarin naar voren. Het is voor kinderen een natuurlijke manier van communiceren. Daarmee zijn kinderen ook in staat om hele innovatieve, originele ideeën en oplossingen te bedenken. Dit durven ze, omdat ze niet bang zijn om fouten te maken. Dat is later wel anders. Wij als volwassenen die met kinderen werken dus de taak om hierop af te stemmen.
​
Ik ben toen gestart met het bedenken en maken van opdrachten over zelfontwikkeling. Deze heb ik vertaald naar kinderen en op een laagdrempelige, creatieve en speelse manier getest in de vorm van workshops. Door jezelf op jonge leeftijd al bezig te houden met persoonlijke ontwikkeling helpt kinderen niet alleen zichzelf beter te leren kennen, maar ook leren ze flexibel om gaan met problemen, angsten, emoties en uitdagingen. Zodat ze uiteindelijk met veel meer zelfvertrouwen een plekje in de samenleving kunnen verwerven.
Voor Nemo (het science museum in Amsterdam) heb ik een boek en wandelroute ontwikkelt. Deze zijn ontworpen om het unieke van ieder kind vast te leggen en waar kinderen op een interactieve, speelse en creatieve manier bewuster naar zichzelf en de wereld om hen heen leren kijken.
De route start vanaf de ingang van het museum. Je wisselt daar je ticket in voor een polsbandje en routekaart. Daarmee loop je de route rondom het Nemo gebouw en onderweg vind je een aantal stops. Bij iedere stop is er een doe-opdracht waarna kinderen deze invullen op hun eigen persoonlijke routekaart met eigen beleving.
Binnen in de winkel van het museum ligt het boek gepresenteerd. Het boek is een vervolg op de route en zit vol met teken-, schrijf- en doe-opdrachten. Ze leren bijvoorbeeld over hoe je gevoelens kunt voelen zonder ze de overhand te laten nemen, zodat je kalm kunt blijven, uitdagingen aankunt, creatief durft te zijn en vertrouwen opbouwt om te mogen zijn wie jij bent. Ook wil het boek de ouder een kijkje geven in de gedachte en denkwijze van hun kind en ze op die manier ook dichter bij elkaar brengen. Hoe dan ook zal dit boek een persoonlijke en waardevolle herinnering zijn om later op terug te kijken.
