We streven met z'n alle steeds meer naar hoog, hoger, hoogst. Het onderwijs is daardoor een soort van wedstrijd geworden. Wat uiteindelijk kan leiden tot een laag zelfbeeld en weinig vertrouwen in eigen kunnen. 

Maar wat willen we onze kinderen leren? Willen we ze op een manier opleiden zodat ze in de 'hoogste' klasse van de samenleving terecht komen, of willen we onderwijs juist gebruiken om de talenten van kinderen te ontdekken en deze verder te ontwikkelen?
 

Ik vind daarom dat we kinderen beter moeten gaan leren kennen, zien en begrijpen. Om zo hun ontwikkeling te volgen en te stimuleren op het juiste moment en om zo precies aan te kunnen bieden wat ieder kind echt nodig heeft. 

​​

Dit kunnen we deels doen door naar de onderlaag te kijken, het onderbewustzijn van een kind. Kinderen leven namelijk voor een groot deel nog in hun onderbewuste brein. Dat komt simpelweg omdat ze fantasie en werkelijkheid nog niet zo goed van elkaar weten te onderscheiden. Je kunt daarom het beste zien hoe een kind zich voelt en ontwikkeld aan de hand van bijvoorbeeld tekeningen die het kind maakt of de manier waarop een kind speelt. Alles wat van binnen leeft, speelt en beweegt komt daarin naar voren. Het is voor kinderen een natuurlijke manier van communiceren. Daarmee zijn kinderen ook in staat om hele innovatieve, originele ideeën en oplossingen te bedenken. Dit durven ze, omdat ze niet bang zijn om fouten te maken. Dat is later wel anders.